Jury 2018 – 2019
LAURA FONTEYN was tijdens haar studententijd zelf ook enkele jaren actief binnen het kringtoneel. Als actrice maakte ze deel uit van Politika Toneel. IFTf was voor haar elk jaar opnieuw het hoogtepunt van het academiejaar. Toen Politika Toneel besloot om ermee op te houden, maakte ze haar overstap naar CampusToneel – het huisgezelschap van de KU Leuven. Daar speelde ze mee in vier producties. Vorig jaar nomineerde de jury van de Leuvense Toneelprijzen haar als Beste Actrice voor haar prestatie in Boeren Sterven. Ze kon die nominatie jammer genoeg niet verzilveren, maar het was een mooie afsluiter van haar tijd als spelend lid bij CampusToneel. Dit jaar nam ze namelijk voor het eerst de rol op als regisseur. Naast regisseur is ze ook de communicatieverantwoordelijke en lid van de artistieke kern bij CampusToneel. Theater heeft altijd een grote rol in Laura’s leven gespeeld. Dankzij de parttime opleiding Docent & Regie aan Toneelacademie Maastricht kan ze er nu nog intenser – en professioneler – mee bezig zijn dan voordien.
Ik zal als jurylid zowel letten op het makers- en regieaspect van de voorstelling als op de acteerprestaties. Ik hecht een groot belang aan de geloofwaardigheid en de overgave van de acteurs. Ik kijk vaak naar de ogen en naar de inzet van het lichaam. Ik wil hem of haar geloven. Ik ben benieuwd naar het concept en hoe de regisseur in kwestie dat concept vertaalt naar de planken. Het is altijd interessant wanneer de regisseur een eigen stijl heeft. Een goede regie ligt aan de basis van een sterke productie. Daarnaast vind ik ‘beeld’ ook belangrijk. Ik heb een zwak voor het esthetische. Kostumering, vormgeving… kunnen een voorstelling zoveel kracht bijzetten. Kringen die aandacht hebben besteed aan beeld, hebben voor mij alvast een stapje voor. Ik kan me vinden in alle stijlen; van bewegingstheater tot teksttheater. Maar ik heb wel een zwak voor de intensere stukken met een zwart kantje. Slap stick en over the top-komedies kunnen nu en dan mijn tenen doen krullen, maar ik sta open voor alles. Hoe het gebracht wordt, geeft vooral de doorslag.
ELINE DEWAELE zag op haar vierde haar eerste musical en sindsdien is ze amper nog uit theaterzalen weg te slaan. Deze premature liefde voor musical ontpopte zich al snel tot een levenslange liefde voor theater. Op haar zevende begon ze met toneel-, dans- en muzieklessen aan haar plaatselijke academies en ook vandaag de dag is ze nog geregeld naast en op het podium te vinden. Ze schreef en speelde in twee eigen producties, volgt musicallessen en werkt momenteel aan een theatermonoloog. Na een kleine omweg via een bachelor in de Communicatiewetenschappen, werden nu ook haar passies en studiekeuze verenigd in de master Culturele Studies. In het kader van haar opleiding liep ze vorig seizoen stage bij Leuvens productiehuis fABULEUS waar ze productionele ondersteuning bood voor o.a. Paradise Now (1968-2018) en Passing the Bechdel Test. Dit seizoen schrijft ze recensies voor CLUB KULtUUR (KU Leuven) en Leuven Kritiek (Wouter Hillaert).
Graag hoopt Eline verrast te worden door sterke performances en goed vertolkte personages. Met een achtergrond in teksttheater, heeft ze een voorliefde voor eerder klassiek opgevatte stukken, al weet ze ook bewegingstheater steeds meer te appreciëren en gaat haar hart tegenwoordig sneller slaan van Brechtiaanse elementen. Haar voornaamste vereisten zijn dat de personages geloofwaardig vertolkt worden en de acteurs met oprechtheid spelen. Ook het totaalbeeld moet kloppen – de regiekeuzes moeten bijdragen aan de interpretatie van de spelers en andersom. Geloven de spelers zelf in wat ze doen?
LORE MERTENS “Mijn eerste ervaring met theater was dans. Na mijn lesuren op de middelbare school ontdekte ik dans in deeltijds kunstonderwijs en andere cursussen. Sinds de aanvang van mijn universitaire studies ga ik met steeds groeiende interesse op zoek naar de vele vormen die performance aanneemt. Op dit moment combineer ik mijn opleiding in de filosofie aan KULeuven met het performen van de voorstelling ‘Paradise Now (1968-2018)’ door Michiel Vandevelde en fABULEUS.
Wat mij interesseert in theater zijn de creatieve momenten in individuen en tegelijk de kracht van een groep mensen als een geheel. Ik vind het boeiend hoe personen zich onderling verhouden in hun rollen als maker/speler/toeschouwer en wat hun unieke relatie met het materiaal en de locatie inhoudt, hoe de intentie van een maker zich toont in de gekozen vorm, met welke noodzaak de performers spelen, hoe kennis van de context waarde kan toevoegen maar ook hoe een stuk in absolute zin voor alle mensen betekenisvol kan zijn.”
MARTINE VAN POUCKE is een vreemde eend in de bijt van de IFTf-jury. Maar dat typeert haar: ze houdt er wel van om zich in contexten te begeven die niet direct vanzelfsprekend zijn. Sinds ze met pensioen is knoopt ze terug aan bij haar oude liefde, waar ze tijdens haar actieve loopbaan als directeur Studentenvoorzieningen van Odisee en KULeuven, campus Brussel te weinig tijd voor had: theater. Sinds haar schooltijd, lang, lang geleden, waar ze voor het eerst op de planken stond heeft ze af en toe geacteerd bij diverse Leuvense amateurgezelschappen. Bij Wisper volgde ze een regiecursus en momenteel werkt ze met Toneel Heverlee o.l.v. Peter Van Bouwel aan een voorstelling voor en met kinderen met een beperking.
Dat laatste sluit perfect aan bij haar visie op theater: theater moet relevant zijn, d.w.z. de toeschouwer iets vertellen over het leven, de mens, de maatschappij. Klinkt dit een beetje jaren 60? Te weinig kunstzinnig? So be it! Verder wil ze als emokonijn door een voorstelling geraakt worden. Toneel moet iets teweeg brengen bij de toeschouwer. “Een lach of een traan kan ouderwets klinken maar voor mij blijft het de essentie van toneel, en bij uitbreiding van elke kunstvorm. Op intellectualistisch en hoogdravend gedoe, knap ik af. Jullie zijn gewaarschuwd!” Als psychologe kijk ik in eerste instantie naar de vertolking, de inleving van de acteurs, wat ze overbrengen via zegging en lichaamstaal. Ik hou er van dat het spelplezier er vanaf spat en ook mooie of beklijvende scène beelden kunnen me bekoren. Het allerbelangrijkste is echter dat alles bijdraagt aan het geheel en dat ‘de puzzel past’.
Jury 2017 – 2018
NIELS WILBERTS deed zijn eerste toneelervaring op binnen het IFTf, waar hij jarenlang vanuit verschillende functies (acteur, regisseur, technieker…) mee instond voor de productie van wat uiteindelijk zes stukken zouden worden. De twee muziektheaterstukken hiervan, waarbij hij de regie en organisatie verzorgde, haalden samen maar liefst vier Bovenste Planken binnen. Ook op heden is Niels nog steeds op uiteenlopende wijzen betrokken bij het theaterwezen. Zo werkt hij als lichttechnieker bij ‘De Dijlezonen’ en hun jeugdgroep ‘Dzippie’. Naast Leuven is hij ook actief in Sint-Truiden waar hij bij ‘Puur Toeval Events’ schrijft, acteert, regisseert en jongeren opleidt. Tussendoor fungeert hij als stand-in voor enkele bekende tv-programma’s.
Als jurylid van het IFTf, let Niels in een eerste plaats op het vasthouden van een kring aan haar concept. Of het nu gaat om een klassiek werk of experimenteel, getrouw aan het origineel of compleet contrasterend, zolang de gekozen aanpak maar wordt doorgevoerd doorheen het hele stuk. Verder spitst Niels zich toe op de mate waarin de capaciteiten van een zaal (techniek, ruimtegebruik…) benut worden, net zoals de voordelen van het studententheater: de mogelijkheid om te focussen op plezier, en de ruimte om iets ‘speciaals’ te doen.
SAM RIJNDERS zetelt dit jaar voor de derde keer in de IFTf-jury. Niet verwonderlijk na een studentenloopbaan waarin hij heel wat rollen in het culturele leven speelde. Zo was hij redactiesecretaris en schreef hij jarenlang theaterrecensies voor studentenblad Veto. Hij was cultuurmandataris bij LOKO, en organiseerde mee het IFTf. Zelf nam hij jarenlang als regisseur en acteur deel aan het festival, en won Bovenste Planken voor Beste Regie en Beste Stuk. Vandaag is Sam regisseur, voorzitter en lid van de artistiek kern van CampusToneel, het huisgezelschap van de KU Leuven. Daarnaast verzorgt hij de communicatie voor stadstheater ‘Het nieuwstedelijk’.
Sam heeft een voorkeur voor realistisch theater met postmoderne en Brechtiaanse elementen. Hij hecht veel belang aan een inhoudelijke invulling en maatschappelijke betrokkenheid, al is hij ook niet vies van een leuke klucht. Met dans en bewegingstheater hij hij minder voeling dan met teksttheater. Als jurylid hecht Sam het meeste belang aan geloofwaardigheid en authenticiteit – zeker als een kringtoneel voor een realistische speelstijl kiest – en de interpretatie van de theatertekst: begrijpt en gelooft de kring in wat ze spelen? Daarnaast is het toneelbeeld (de vormgeving, belichting, kostumering en enscenering) zijn belangrijkste aandachtspunt.
ELISE LINSEN, een tweede medewerkster van Campustoneel die dit jaar in de IFTf-jury zetelt, vervulde net als haar collega Sam tijdens haar studies aan de KULeuven een tijdlang de functie van cultuurcoördinator bij LOKO. Ook zij regiseerde en acteerde in meerdere stukken van het IFTf en verzilverde hierbij heel wat Bovenste Planken. De ervaring en inzichten die zij hierbij verwierf, breide zij nadien eerst verder uit met een acteeropleiding aan het RITCS in Brussel en momenteel met een regie-opleiding aan de Toneelacademie Maastricht. Dit combineert zij met haar job als artistiek leider bij Campustoneel en als docent in het hoger onderwijs.
Favoriete theaterstijlen van Elise zijn onder meer teksttheater; humoristische, abstracte stukken met al dan niet een filosofische ondertoon en improvisatietheater. ‘Eigenlijk sta ik open voor veel stijlen’, aldus Elise, ‘alleen musicals zijn voor mij een lijdensweg om uit te zitten’. Daar waar haar collega Sam voornamelijk let op het toneelbeeld, vindt Elise tekstzegging, timing en andere acteertechnische zaken erg belangrjk. ‘Ik let ook op de vlotheid van een stuk, als het nu bijvoorbeeld een Shakespeare is in het oude taalgebruik en het bekt niet lekker dan word ik daar heel onrustig van’. Volgens haar blijf je dan ook beter van stukken als die van Molière af, als je je geneigd voelt om deze als een ‘Commedia dell’ Arte’ op te voeren.
Een vierde en laatste stem binnen de IFTf-jury van dit jaar wordt gevormd door Zoë Demoustier en Hanne Waerzeggers, beiden o.a. actief bij fABULEUS.
Als performer, theatermaker en choreografe, die naast haar huidige regieopleiding ook al een meerjarige scholing mime achter de rug heeft, werkte ZOË DEMOUSTIER reeds samen met verschillende grote namen binnen de Theater- en danswereld, zoals David Weber Krebs en Marcelo Evelin. Ook leverde ze zelf producties af voor o.a. het jeugdtheater Bronks, De Grote Belgische Dansvitrine, Cinedans en het BE Festival in Birmingham, UK. Momenteel is Zoë regie assistente van Paradise Now (1968-2018) door Michiel Vandevelde en in januari 2019 gaat haar eigen voorstelling, ‘Nesten’, die ze maakte samen met Anna Bentivegna en Ayrton Fraen, in première.
Wat Zoë’s stijl betreft, hecht ze erg veel belang aan het lichaam als een primaire, intuïtieve en universele betekenisgever, die direct in staat is te communiceren op gevoelsniveau. Haar werk gaat over de melancholie van het leven en het leed van de mens; speelt met de grens tussen frictie en schoonheid. Dit doet Zoë door mime, dans en beeldende kunst te combineren, daarbij veel belanghechtend aan het beeld, de vormgeving en de directe manier van communiceren. Zoë tracht zich met haar thematieken vrij expliciet tot de wereld rondom haar te verhouden, en in die zin is haar werk documentaire gericht. De vorm die ze daarvoor kies is eerder beeldend en esthetisch. Het zijn deze criteria die ze ook telkens zoekt in andermans werk.
De vijfde plaats in de zetel van de IFTf-jury dit jaar wordt ingenomen door HANNE WAER-ZEGGERS. Zij verwierf haar fascinatie voor de performancekunsten bij het theatergezelschap fABULEUS waar ze in het middelbaar jarenlang dienst deed als publieksbegeleider. Na een aantal gevarieerde opleidingen aan het deeltijds kunstonderwijs te hebben gevolgd, verwondert het niet dat Hanne als universitaire studie koos voor kunstwetenschappen, met kunstkritiek als specialisatie. Ook tijdens haar periode aan de universiteit, combineerde Hanne school met cultuur. Ditmaal houdt dit in dat ze een vaste blogger was op CLUB KULtUUR, een cursus ‘Leuven Kritiek’ volgde i.s.m. het STUK en optrad (dans, zang, acteerwerk) voorstellingen van ‘Alleen de Grootste Nabijheid’ i.s.m. fABULEUS en DOX.
‘All Rounded’ als ze is, staat Hanne voor alle theaterstijlen open. Daarbij aansluitend geven haar aandachtspunten blijk van het alomvattende oog van een ervaren criticus. Zo let ze op oprechtheid bij de spelers, dramaturgisch evenwicht, de sensitieve impact op het publiek, de eventuele aanwezigheid van een diepere laag in de plot en het al dan niet slagen van de maker in zijn opzet.
Jury 2016 – 2017
Lindsy Desmet is sinds 2015 actief bij CampusToneel (het universiteitsbrede theatergezelschap van de KU Leuven en haar associaties) waar ze reeds twee producties voor haar rekening nam. Ze begon in Leuven als regisseur van drie toneelstukken bij het InterFacultair Theaterfestival. Daar viel ze vooral met de laatste productie Emmylou meermaals in de prijzen. Sinds jongs af aan volgde ze theatercursussen en dictie-voordracht waarna ze ook zelf als dictieleerkracht aan de slag ging. Hoewel ze vooral regisseert, is ze af en toe ook nog op de planken terug te vinden. Haar stijl wordt gekenmerkt door een abstracte visuele stijl, een krachtige scenografie en een portie absurde humor.
Acteur/maker Jonas Vermeulen (Bonheiden, 1992) speelde van 2010 tot 2016 bij fABULEUS (Leuven) in de gelauwerde voorstellingen Othello (Shakespeare), geregisseerd door en in een bewerking van Carl von Winckelmann, en Liefdesverklaring van choreografe Nicole Beutler en schrijfster Magne van den Berg (NBprojects, Amsterdam). Hij is actief als regisseur in het jeugdtheater van Leuven waar hij in 2017 zijn tweede regie aanpakt. Jonas is sinds 2016 ook freelance theaterdocent bij JONNA vzw, Wilsele. Naast het regisseren is Jonas Vermeulen ook een fervent schrijver, zowel theater als proza en poëzie. In 2016 won hij samen met zijn zus en co-schrijfster Nele Vermeulen de Kleine Prinsprijs(Leuvense Toneelprijzen) met het zelfgeschreven stuk ‘Clandestien’. Dit jaar werkte Jonas samen met zijn zus aan Acht, een stuk dat ze in 2016-2017 regisseerden voor een groep enthousiaste jongeren. Naast regie en theater, is Jonas Vermeulen ook nog actief in film en televisie. In 2015 speelde hij mee in de kortfilm De Overkant van Marnix Ruben & Freek De Jonghe. Hij draait momenteel voor een nieuwe fictiereeks op Ketnet (de Regel van 3s), die vanaf 2017 wordt uitgezonden. Jonas heeft een sterk gevoel voor esthetiek en vormelijkheid, en implementeert dit graag in zijn creaties. Hij houdt van voorstellingen met strakke ensceneringen, pingpong dialogen en een sterke gelaagdheid. Hij vindt het fascinerend hoe men het lichte in het zware kan zoeken. Tragikomedie is dan ook het genre waarin Jonas zich het meest thuis in voelt.
In 2014 begon Judith Engelen haar studie psychologie aan de KUL, sinds dit jaar volgt ze daarnaast via een creditcontract nog enkele vakken van Letteren. Ze is actrice bij fABULEUS waar ze tot nu toe in twee voorstellingen meespeelde. Daarnaast volgde ze als ‘Barbaar’ De Radicalisering van Sadettin K. van Sadettin Kirmiziyüz op de voet tijdens het theaterfestival van 2016. Ze is vooral thuis in teksttheater, maar staat zeker open voor nieuwe dingen.
Ik, Nele Vermeulen (Bonheiden, 1992), ben al van kinds af aan gebeten door de theatermicrobe. Zes jaar heb ik vertoefd op de Hagelandse Academie voor Muziek en Woord (HAMW) te Aarschot en Diest, waar ik ben afgestudeerd met grootste onderscheiding. Vastbesloten om in theater verder te gaan, werd ik toegelaten op het RITCS, waar ik in 2017 mijn bachelor Drama/Spel behaalde. Tijdens mijn opleiding speelde ik mee in verschillende kortfilms van medestudenten. Verder ben ik actief in het regieveld, meer specifiek bij ToViKiTo (Toneel4) te Leuven. Daar regisseerde ik twee jaar op rij mijn eigen geschreven theaterstukken aan jongeren samen met mijn broer Jonas Vermeulen. Vorig jaar wonnen we met ons eigen geschreven toneelstuk ‘Clandestien’ de Kleine Prinsprijs van de Leuvense Toneelprijzen. Verder ben ik samen met Jonas Vermeulen en Piet Van Dycke actief in ons eigen theatercollectief: vzw Collectief dOFt. Onze derde voorstelling ‘TWEESTRIJD’ zal, onder het mom van het Leuvense initiatief EIGEN KWEEK, in Aarschot in première gaan. Hierop volgt een tournée.